Begin september moest de oude beschermde Zilverlinde in Melsbroek om veiligheidsredenen gekapt worden. Dat gebeurde met een zogenaamde ecovelling waarbij een deel van de stam blijft staan. Tijdens deze werken konden de boomverzorgers wel nog enkele vitale twijgen redden. De Intergemeentelijke Onroerend Erfgoeddienst (IOED) Erfgoed Brabantse Kouters en Regionaal Landschap Brabantse Kouters (RLBK) volgden samen met de gemeente Steenokkerzeel de vellingswerken op en bekijken nu de mogelijkheden voor de herinrichting van de site.
Op de hoek van de Sellaertstraat en de Stationslaan in Steenokkerzeel stond tot eind augustus een oude zilverlinde. De beschermde boom was echter zo goed als volledig afgestorven. Bladeren kreeg hij vorig jaar niet meer en het risico op afbrekende takken werd te groot. De zilverlinde werd daarom deels gekapt. ‘Bij deze ecovelling bleef de onderste 4 meter van de stam behouden. Heel wat insecten, vogels en kleine zoogdieren gebruiken dit dode hout als woon- en leefplaats’, legt Jelle Mombaerts van gemeente Steenokkerzeel uit.
De boom was al 20 jaar beschermd als monument door het Agentschap Onroerend Erfgoed. Daterend uit de tweede helft van de 18de eeuw en met een stamomtrek van 4.31 meter en hoogte van 22.5 meter was de boom vermoedelijk ook de hoogste, dikste en oudste zilverlinde uit de omgeving. De ecovelling weekte dan ook heel wat emoties los.
‘Samen met gemeente Steenokkerzeel willen we dit houtige erfgoed nog alle kansen geven. Daarom lieten we op aanraden van Koen Smets van het agentschap Onroerend Erfgoed, de boomverzorgers tijdens de ecovelling ent- en stekmateriaal verzamelen’, leggen Ulrike Jacobs (landschapsdeskundige van RLBK) en Ilse Ohler (boomexpert van de IOED), uit. ‘Ondanks de onverwachte ingreep en de hoogdringendheid van de ecovelling was het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) toch bereid om heel kort op de bal te spelen om het genetisch materiaal te redden. Bij het INBO konden specialisten tien zomerenten maken en tien twijgen stekken. Jammer genoeg mislukte deze eerste poging. ‘Het ziet ernaar uit dat geen enkele ent het overleefd heeft en ook de stekken hebben het begeven’, zo vertelt Kristine Vander Mijnsbrugge, expert Bosecologie en -beheer van het INBO. ‘Een linde ent je best in de winter.’ Er rest nu nog één tak en een laatste poging om de Zilverlinde uit Melsbroek te redden. Hopelijk hebben we hiermee meer succes.
Regionaal Landschap Brabantse Kouters en gemeente Steenokkerzeel bekijken nu ook samen hoe ze de site met de steun van de provincie Vlaams-Brabant kunnen herinrichten tot een aangename belevingsplek mét biodiversiteitswaarde.
